सारांशः अनादी काळापासून सुरू झालेली भारताची प्राचीन ज्ञान परंपरा आज ही विश्वाला प्रेरित करणारी आहे. भारतीय ज्ञान परंपरा हा एक अत्यंत विविधता आणि घनतेचा अनुभव आहे .या मध्ये वेदांचे तात्विक विचार, उपनिषदांचे अध्यात्मिक मार्गदर्शन, रामायण- महाभारताच्या कहाण्या, पुराणातील तत्त्वज्ञान, जैन सूत्रे, बौद्ध पदे, पिटके, मध्ययुगीन संतांचे साहित्य, विद्वानांचे संशोधन यामुळे आजच्या आधुनिक आणि तंत्रज्ञान प्रधान युगात भारतीय ज्ञान परंपरेचे महत्त्व अधिक वाढले आहे. विज्ञानाने तंत्रज्ञानाच्या विकासाबरोबरच मानवी मूल्य, नैतिकता, सामाजिक न्याय, पर्यावरण संवर्धनाच्या दृष्टीने ही परंपरा आपल्याला मार्गदर्शन ठरते. पारंपरिक ज्ञान म्हणजे अनेक पिढ्यांनी संकलित केलेले व  समाजामध्ये पिढ्यानपिढ्या हस्तांतरित होणारे ज्ञान. हे ज्ञान लोकसंस्कृती, साहित्य, इतिहास, आरोग्य, शेती, हस्तकला, वैद्यकीय उपचारपद्धती, निसर्गोपचार, योग, वेद-शास्त्र इत्यादी विविध क्षेत्रांशी संबंधित असते. या पारंपरिक ज्ञानाच्या संवर्धनामध्ये ग्रंथालये महत्त्वाची भूमिका बजावतात.या लेखात पारंपरिक ज्ञानाची संकल्पना, त्याचे महत्त्व, भारतातील पारंपरिक ज्ञानाच्या संवर्धनामध्ये ग्रंथालये आणि माहिती केंद्रांची भूमिका यावर चर्चा केली आहे. ग्रंथालये आणि माहिती केंद्रे याद्वारे पारंपारिक ज्ञान जतन करण्यासाठी राबविले जाणारे विविध उपक्रम, पारंपारिक ज्ञानाचे दस्तऐवजीकरण, पारंपारिक ज्ञानाचे कॅप्चर/रेकॉर्डिंग, पारंपारिक ज्ञानाचे मायक्रोफिल्मिंग, पारंपारिक ज्ञानाचे डिजिटायझेशन आणि पारंपारिक ज्ञानाची उपलब्धता वाढविण्यासाठी डिजिटल भांडारे तयार करणे इ. ग्रंथालये केवळ पुस्तके संग्रहित करणारी ठिकाणे नसून ती पारंपरिक ज्ञानाचे संवर्धन आणि प्रसार करण्यासाठी महत्त्वाची भूमिका बजावतात. आधुनिक तंत्रज्ञानाच्या मदतीने ग्रंथालये पारंपरिक ज्ञानाचे डिजिटायझेशन करून ते भविष्यातील पिढ्यांसाठी सुरक्षित ठेवू शकतात. त्यामुळे पारंपरिक ज्ञानाच्या जतनासाठी आणि प्रचारासाठी ग्रंथालयांचे कार्य अधिक व्यापक आणि प्रभावी होणे आवश्यक आहे.भारतात विविध ग्रंथालये आणि माहिती केंद्रे पारंपारिक ज्ञान जतन करताना येणाऱ्या अडचणी यांचा या लेखात अभ्यास केला आहे.